O wat is het leven fijn als de zon schijnt. De nieuwste Maghrebhits schallen uit open ramen, deuren en chromed out cabrio’s. De ijscoman klets de klepel niet één maar drie keer per strekkende meter tegen zijn koperen bel. De verantwoordelijke voor de rayon droge voeding vult de rekken net iets vrijpostiger en durft zich al eens te moeien met de inhoud van mijn mandje. De gepensioneerde bibliotheekbezoeker gaat gebukt onder de hitte, verliest ergens tussen Oscar van den Bogaard en A.F.Th. van der Heijden de controle over zijn sluitspier en breekt de stilte – vijf onvergetelijke seconden. Een donzige minimerel oefent zijn eerste vlucht richting vrijheid, wordt geveld door een soortement hartaanval en vliegt vroeger dan verwacht richting vogelhemel. Ik sta erbij, kijk ernaar, spuit wat okselspray en zie de zon en al mijn zorgen wegzakken in een groot bord koriandertaboulé.
a little bit of soap 