Categorie: Schrijverij

Drang is den draad

Of ik ook iets anders doe dan blogjes bedenken? Jazeker. Ik verdien mijn eigen boerenkost door te schrijven en te schrappen en mijzelf op de vingers te tikken, op vriendelijk doch altijd zeer dringend verzoek van bladen, bureaus en bedrijven allerhande. ’t Is iets waar ik ’s morgens vroeg voor opsta en ’s avonds na Jan Becaus nog even mee doorga, dus u zou het een job kunnen noemen – inclusief kutchef (that would be me) en tekort aan maaltijdcheques.

Kerstgemis

Met kerst mis ik. Ik mis frisse wijn en ijs op een stokje. Ik mis warme voeten en aangebrande barbecuemoppen. Ik mis vlinders in mijn buik en op de mesthoop. Ik mis kalvertjes en klavertjes en bakjes vol met strootjes voor de gele limonade. Ik mis de mensen die waren en niet meer zijn, meer en meer met de tijd. Maar kerst duurt maar een dag. Daarna probeer ik niets te missen van het goede leven.

Plas en sekse

Mannen – vrouwen – meisjes. Voor die vrij dringende keuze stond ik vorige woensdag, in de toiletten van een Gents restaurant. ‘Mannen’ kon ik al snel schrappen, want daar heb ik niet het juiste staartje voor. Maar welke pot moest ik dan wel op? Moest ik omwille van mijn occasionele paardenstaartjes hoognodig bij de meisjes of wezen mijn rondingen eerder in vrouwelijke richting? In welk vakje doet een zotte zesendertigjarige haar kakje?

Boekskestroep

Ik mag dan al graag meerwaarde zoeken, soms snuister ik ook wel eens likkebaardend langs de showbizzpagina’s van menig Vlaams rommelblaadje, om ongegeneerd te gapen naar de plastisch opengesperde ogen van Carmen Pfaff, het gebeitelde haarpartijtje van Showbizz Bart of de tanden van de 83-jarige minnares van Jeff – the first cut is the deepest – Hoeyberghs. Ganz smullen, die smoelen.