Ik zat op het strand. Er was bijna niemand. Ik voelde zandkorrels aan mijn neus voorbijgaan en scheermesjes net iets te scherp uit de hoek komen, maar ik besloot te genieten van dat zeldzame zilte moment. Zonder woorden, met al mijn zinnen. Geenszins digitaal geconnecteerd en daardoor des te meer verbonden met al wat deze bol te bieden heeft.
Alsof Bond zonder Naam zelf ermee gemoeid was, vloog een zwerm meeuwen vanuit het niets mijn kader vol vredelievendheid binnen. ‘Bewonder’, ‘absorbeer’, ‘leg vast voor later’, klonk het in mijn hoofd. Niet veel later hing er een slappe klodder meeuwenkak in mijn haar. Ik verliet het strand, zonder woorden maar met de vlijmscherpe Bond-zonder-Naam-analyse op de lippen: ‘Ook op vakantie kan je te ver gaan’.
a little bit of soap 