Er is geen tijd. Geen tijd voor mijn ei. Het bonkt in mijn keel, het kriebelt in mijn vingers, maar het kan niet. Want de klanten gaan voor en de deadlines slaan elkaar de kop in. Er moet getikt en gelezen, geschrapt en herdacht. Met een hap uit het vuistje en het leven op stop. Zelfs deze lijnen zijn illegaal. Ze stelen kostbare tijd, tijd waar een prijs op staat waardoor alleen die woorden recht van spreken hebben. Maar de schoonste woorden zijn nog altijd deze die niet te stuiten zijn, deze die onverhoeds en onvergoed hun plaats opeisen, met alle spaties en gedachtestrepen van dien. Dat basale genieten was ik ei zo na vergeten. Het is tijd om tijd te maken.
OPEN 7/7 (don’t let life pass you by)
a little bit of soap 