Je zou het niet zeggen als je haar zo ziet. Ze is er te klein voor. Het ego is niet met het blote oog zichtbaar en de stem is niet nadrukkelijk genoeg. Soms raakt ze niet uit haar woorden en doen gedachten haar nog verder de das om. Glimlachen, dat doet ze dan. Niet om mooi te zijn maar om de stilte te kaderen. In te kaderen. Als een te koesteren leegte die ruimte laat voor interpretatie. Die denkruimte, daar houdt ze van. Dan slaat ze ineens een paar stappen over en praat ze anderen in de war. Dan begrijpt ze niet wat zij niet begrijpen, omdat het voor haar zo klaar als een klontje is. Maar zeggen en schrijven zijn twee, en met pen en papier krijgt ze het beter gezegd. Niettemin zou je het niet zeggen, als je haar zo ziet. Dat ze baas is. Haar eigen baas. Vandaar de ketting. Dan staat dat toch al vast.
Ketting by Naked Design
a little bit of soap 