Ik was 16 en ik vond hem leuk. Maar hij zag mij niet staan. De anderen waren knapper, hipper en radder van tong, zoals gewoonlijk.
Toen de lichten uitgingen en de band op het podium verscheen, draaide ik de knop om. Gedaan met smachten. Music was my first love en dat soort shit.
“Oh yeah Rosie, got it made, got it made, got it made, got it made”, zong de zanger. En hij baande zich een weg door het publiek. Tot bij mij. De rest van het nummer zong hij met zijn hoofd op mijn schouder en zijn lippen tegen mijn oor.
Rode kop. Iedereen keek. HIJ ook. En dat bleef hij doen, zelfs toen de lichten aanfloepten en de radde meisjes zijn tong weer opeisten. Maar ik zag hem niet staan. I had it made.
a little bit of soap 