just my type

Gisteren Helvetica gezien, een knappe prent van Gary Hustwit over ’s werelds meest gebruikte letterset. Grappig om te zien hoe een font dezelfde fasen doorloopt als pakweg een Belgische rockband in Humo-recensies: eerst übercool, dan not done, en daarna kan het wel weer, maar alleen in het juiste jasje. En zo verging het dus ook Helvetica: na de hype en de haatcampagnes kwam de herontdekking en mocht het font weer aan het woord, maar met nieuwe spelregels en meer speelruimte. Of met de woorden van Mark Twain: “History doesn’t repeat itself, but it does rhyme”. Mooi, want vrij vertalen is spannender dan steeds maar herhalen. Jammer dat die van FC De Kampioenen dat niet snappen.