Ik beken: ik ken vrijwel alle songteksten van Status Quo uit het hoofd. Geef mij twee noten en ik ben vertrokken. Caroline, Roll over lay down, Rockin all over the world… you name it, I’ll sing it. Een bewuste keuze? Niet echt, maar mijn pa was fan. Grote fan. Lees: luchtgitaar, dubbelelpees, ongehoorde decibels en dat soort dingen. Een dagje thuis met papa leverde mij steevast een nieuwe Jommeke en minstens twee luisterbeurten van de laatste Status Quo-schijf op.
U begrijpt dat daar na al die jaren niets meer aan te doen valt. Zet een pick-upnaald in de groeven van mijn brein en u hoort gegarandeerd een flard Francis Rossi. Daar valt best mee te leven, ja. Mits enige zelfbeheersing blijft het bij verwijde pupillen en een nerveus tikkend voetje wanneer ik een van hun riffs ruik. Maar denkt u toch twee keer na voor u die nieuwe Drums Are For Parades* op uw peuter loslaat?
* drumsareforparades.wordpress.com
a little bit of soap 